MwMott leert (quadblog)
Leer en presenteer Op het blog van Frans Droog las ik over een interessant experiment: speeddate je presentatie. Dit klonk als een mooi idee voor mijn iPad-klas (2vwo, science groep). Op deze manier kunnen de leerlingen hun iPad inzetten om zich de stof eigen te maken.
Tagarchief: quadbloggen
Actiegame goed voor kind met dyslexie
Soms lees je van die artikelen in de krant die een paar dagen door je hoofd spoken. Zo ook met het artikel van afgelopen vrijdag in de Volkskrant ‘Italiaans onderzoek: actiegame goed voor kind met dyslexie’. Citaat uit dit artikel:
‘Slechts twaalf uur gamen leidt tot een verbetering van de leesvaardigheid die een jaar later nog te meten is, schrijven de onderzoekers in het wetenschappelijk tijdschrift Current Biology. Het positieve effect is vergelijkbaar met traditionele dyslexietraining, die meer tijd en energie vergt.’
Wat is er nou aan de hand? Onderzoek door neurowetenschappers van de Universiteit van Padua toonden aan dat het spelen van videogames tot spectaculaire verbeteringen leidt bij dyslectische kinderen. Twee groepen kinderen van 10 jaar speelden negen sessies van 80 minuten per dag een spel op de Wii. De ene groep speelde een actiespel (Rayman Raving Rabbids) en de andere groep speelde een spel zonder actie-elementen. Alleen van de groep kinderen die het actiespel speelde ging de gemiddelde leessnelheid omhoog, zonder dat er meer leesfouten werden gemaakt.
De verklaring voor dit resultaat zoeken zij in het feit dat door het spelen van de actiegame voornamelijk getraind wordt op het gebied van aandacht: ‘It has been demonstrated that action video games efficiently improve attention abilities; our results showed that this attention improvement can directly translate into better reading abilities, providing a new, fast, fun remediation of dyslexia that has theoretical relevance in unveiling the causal role of attention in reading acquisition.’ Zie hier voor het volledige abstract.
De nodige kanttekeningen op het uitgevoerde onderzoek en het aangetoonde resultaat ontbraken uiteraard in het artikel niet. O.a. dat je het Italiaans zo ongeveer spelt als dat je het zegt (dat mijn inziens zou suggereren dat er in Italië dan geen dyslecten zouden zijn???) en dat bij dyslexie sowieso een aandachtsprobleem bij het kijken speelt.
De volgende dag, stond in de Volkskrant het artikel Het grillige van dyslexie van Mark Mieras, wetenschapsjournalist en dyslecticus, waarin hij verslag doet van onderzoeken naar de oorzaak van dyslexie door de jaren heen en recentelijk nieuw onderzoek. Dit recentelijke nieuwe onderzoek zegt dat er verschillende varianten van dyslexie zijn: kinderen met fonologische problemen, visuele problemen of een mix van fonologische, visuele en auditieve problemen en dat elke variant aangepakt zou moeten worden met ‘begeleiding op maat’.
Overigens schreef Mark Mieras het artikel zonder spellingscontrole. Er staan weinig fouten in, zegt ook Nijmeegse hoogleraar orthopedagogiek Ludo Verhoeven in het artikel. En de fouten die hij maakt (ze werden aan het einde van het artikel allemaal opgenoemd) liggen wat mij betreft meer op het vlak van ‘Oh, schrijf je euvel met een ‘v’ en niet met een ‘f’ of het waren fouten waar je overheen leest of denkt dat het typefouten zijn. Oh ja, en die ene fout, die mij opviel maar ik niet meer terugvond als zijnde fout, over Isabelle Liberman, ‘hoorleraar’ aan de universiteit van Connecticut. Zou ze nou echt ‘hoorleraar’ zijn of wordt hier ‘hoogleraar’ bedoeld? Categorie ‘typefoutje’?
Enfin, zoals Mark Mieras zelf al zegt in het artikel en door wetenschappers wordt beaamd: dyslexie aanpakken blijft voorlopig vooral een kwestie van oefenen, oefenen en oefenen. En als je een miljoen woorden hebt geschreven, dan word je misschien net zo goed als Mark Mieras.
En als je dan toch oefenen moet, dan ook maar met Rayman Raving Rabbids. Te koop voor de Wii, Nintendo DS, Playstation 2 en de Gameboy. Tweedehands v.a. € 10.
Dit artikel maakt onderdeel uit van ‘Quadbloggen voor het onderwijs’.
Manuela Bazen-Steenkamp 